Wawel | Obraz Złotego Wieku

Jerzy Liban: Ortus de Polonia (Kraków, 1539)
Oramus Domine (rękopis wawelski Kk I. 1, 2. poł. XVI w.)
Protexisti me Deus (rękopis wawelski Kk I. 1, 2. poł. XVI w.)

***

Praeambulum super d (Tabulatura Jana z Lublina, ok. 1540–48)
Pienie o electii krala polskiego Sigmunta Augusta (Kraków, 1529–30)
Praeambulum magnum (Tabulatura klasztoru św. Ducha w Krakowie, ok. 1548)
Pieśń o śmierci króla Sigmunda pierwszego (Kraków, 1548)
Słuszna jest rzecz (Tabulatura Jana z Lublina)
Pieśń o weselu krola Zygmunta wtorego, Augusta pirwego (Kraków, 1553)

Nasz Zbawiciel (Tabulatura klasztoru św. Ducha w Krakowie)
Wacław z Szamotuł: Modlitwa, gdy dziatki spać idą (Kraków, ok. 1550–56)
Wacław z Szamotuł: Christe, qui lux est et dies, po polsku (Kraków, 1556)
Marcin Leopolita: Paduana – Galliarda (Tabulatura z kościoła św. Elżbiety we Wrocławiu, ok. 1570–80)
Cyprian Bazylik: Pieśń nowa krześcijańska (Kraków, 1561)
Cyprian Bazylik: Pieśń nowa, w której jest dziękowanie (Kraków, po 1557)

Mikołaj z Chrzanowa: Protexisti me Deus (Tabulatura Jana z Lublina)
Wacław z Szamotuł: In te Domine speravi (Norymberga, 1554)
Wacław z Szamotuł: Nunc scio vere (Tabulatura zamkowa, ok. 1580)
Wacław z Szamotuł: Ego sum pastor bonus (Norymberga, 1564)

Matylda Staśto-Kotuła alt
Piotr Szewczyk tenor
Dominik Czernik tenor
Marek Opaska bas

Marcin Szelest dyrygent / pozytyw

Śpiewacy Capelli Cracoviensis wraz z Marcinem Szelestem wykonają z okazji finisażu wystawy „Obraz Złotego Wieku” program będący muzycznym dopełnieniem tej wielkiej ekspozycji. Powstała ona jako próba panoramicznego, możliwie jak najszerszego, przedstawienia kultury rozwijającej się na terenach monarchii polsko-litewskiej w latach 1501–1572, za panowania kolejnych Jagiellonów: Aleksandra, Zygmunta I i Zygmunta Augusta. A nie sposób przecież wyobrazić sobie tej epoki bez muzyki — przeżywającej wówczas w Polsce niebywały rozkwit.

Niemal wszystkie spośród wybranych przez artystów utworów posiadają związek z Krakowem, dworem wawelskim i historią ostatnich Jagiellonów. Niektóre bezpośrednio o niej opowiadają („Pienie o electii krala polskiego Sigmunta Augusta”, „Pieśń o weselu króla Zygmunta wtorego, Augusta pirwego”, „Pieśń o śmierci króla Sigmunda pierwszego”), o innych wiemy prawie na pewno, że na pewno były wykonywane na Wawelu — niektóre w katedrze, inne znów w królewskich apartamentach. Znalazły się też w programie kompozycje, które w tych miejscach nie mogły rozbrzmiewać, ale kreślą szersze tło epoki — nie tylko muzyczne, ale też społeczne i religijne. Chodzi oczywiście o zabytki muzyki powstałej w służbie reformacji — nie są one w polskich warunkach zbyt liczne, a przez to tym cenniejsze (mowa tu przede wszystkim o twórczości Cypriana Bazylika i po części Wacława z Szamotuł).

To koncert przekrojowy, dający wgląd w wielość praktykowanych w XVI-wiecznej Polsce form i gatunków. Są tu tańce, śpiewy historyczne, łacińska muzyka sakralna, w końcu też polskojęzyczna kalwińska pieśń religijna. To miniaturowy obraz Złotego Wieku muzyki polskiej — jednej z tych dziedzin sztuki, które w tamtym okresie rozbłysły szczególnym blaskiem.

— Krzysztof Dix