K6T Lassus: Missa Surge propera

Orlando di Lasso:
In principio erat verbum
Missa Surge propera

Eugène Ysaÿe: Sonata na skrzypce solo op. 27 nr 2

Katarzyna Olszewska skrzypce solo

Jolanta Kowalska-Pawlikowska Magdalena Łukawska sopran
Łukasz Dulewicz alt
Piotr Szewczyk Dominik Czernik tenor
Marek Opaska bas

bilety dostępne online oraz w punktach sprzedaży Eventim

Kompozytorski dorobek Orlanda di Lasso (1532 – 1594) nie tylko imponuje rozmachem, wielością form, niespożytą inwencją, czy nawet samą tylko zawrotną liczbą dzieł, ale też — nawet w obrębie jednego gatunku — niezwykłym zróżnicowaniem. Missa Surge propera pochodzi ze zbioru osiemnastu mszy opublikowanego w 1577 roku. Piętnaście spośród nich to tzw. missae parodiae, co po polsku oddaje się niezbyt fortunnym terminem „msze parodiowane” — czyli takie, które są opracowaniami istniejących już utworów. Lassus wykazywał bardzo ekumeniczny gust w dobrze materiału źródłowego wykorzystywanego w komponowaniu kolejnych mszy. We wspomnianym zbiorze trzy oparte są na włoskich madrygałach, siedem na francuskich chansons, a pięć na jego własnych łacińskich motetach. Tytuł interesującej nas mszy wskazuje, że należy ona właśnie do tej ostatniej kategorii. Eklektyczne są nie tylko utwory, z których Lassus czerpie, ale i style, jakimi się posługuje. W jego kolekcji polifoniczna i wirtuozowska Missa Surge propera sąsiaduje z dużo prostszymi, homofonicznymi mszami, ściślej korespondującymi ze wskazaniami zakończonego w 1563 roku Soboru Trydenckiego (który sprzeciwiał się włączaniu do muzyki sakralnej melodii świeckich — jak jednak świadczy praktyka Lassusa, nie był do zakaz bardzo srogo egzekwowany). Missa Surge propera należy do rzadziej wykonywanych mszy swojego autora, ale jej natchnione piękno, kolorystyka wyrafinowanych współbrzmień, zwięzła, proporcjonalna budowa sprawiają, że może być idealną wizytówką niezwykłej sztuki Lassusa i wprowadzeniem do jego twórczości.

— Krzysztof Dix