Schütz Die sieben Worte 7 Słów CC Seojin Kim

Arcangelo Corelli: Sonata a quattro
Antonio Vivaldi: Sonata op. 1 nr 4
Francesco Antonio Bonporti: Aria Cromatica e Variata
Giovanni Battista Bononcini: Sinfonia decima à 7
Arcangelo Corelli: Assisi sonata nr 9
Heinrich Schütz: Die sieben Worte Jesu Christi am Kreuz

Antonina Ruda sopran
Matylda Staśto-Kotuła alt
Piotr Szewczyk tenor
Szczepan Kosior tenor
Marek Opaska bas

Seojin Kim skrzypce I / koncertmistrzyni
Beata Nawrocka skrzypce II
Mariusz Grochowski altówka I
Teresa Wydrzyńska altówka II
Monika Hartmann wiolonczela
Marian Magiera trąbka I
Paweł Gajewski trąbka II*
Klaudia Łoboda klawesyn / organy

* Arcangelo Corelli Sonata a quattro

bilety dostępne na stronie i w kasach Teatru Słowackiego

współorganizator koncertów Capella in Theatro 

W „Die sieben Worte” Heinrich Schütz (1585–1672) wykorzystuje motyw siedmiu słów (a ściślej mówiąc — zdań) wypowiedzianych przez Chrystusa na krzyżu. Chodzi o kompilację wszystkich wypowiedzi umierającego Jezusa, jakie znajdują się na kartach czterech ewangelii:

1. Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią.
2. Zaprawdę, powiadam ci, dziś będziesz ze mną w raju.
3. Niewiasto, oto syn twój! Oto matka twoja!
4. Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?
5. Pragnę.
6. Wykonało się!
7. Ojcze, w ręce twoje polecam ducha mego.

Przypuszcza się, że utwór ten mógł powstać ok. 1645 roku, a więc w chwili, gdy trwała jeszcze tragiczna wojna trzydziestoletnia, ale sytuacja w Saksonii już się ustabilizowała i życie — także muzyczne — powoli zaczęło wracać na właściwe tory. Drezno znów mogło stać się centrum luterańskiej muzyki, a kantata Schütza była jednym z pierwszych zwiastunów tego odrodzenia. Czytelność formy, przenikanie się stylów i tradycji (zwłaszcza włoskiej), ale także intensywność wyrazowa „Die sieben Worte” sprawiają, że jest to prawdziwe arcydzieło późnego okresu twórczości tego wielkiego kompozytora. Tutaj, w przeciwieństwie do swoich ascetycznych pasji utrzymanych w archaicznej konwencji a cappella, Schütz połączył nowoczesny, zapożyczony z włoskiej opery recytatyw z chorałem luterańskim — stworzył zatem schemat, na którym za sto lat Johann Sebastian Bach oprze swoje nieśmiertelne kantaty, oratoria i pasje.

— Krzysztof Dix