Pergolesi Septem verba 7 Słów CC Robert Bachara

Georg Philipp Telemann: Koncert na róg i smyczki D-dur
Giovanni Battista Pergolesi: Septem verba

Katarzyna Brajner sopran
Matylda Staśto-Kotuła alt
Bartosz Gorzkowski tenor
Jarosław Kitala bas

Robert Bachara koncertmistrz

Agnieszka Świątkowska Seojin Kim skrzypce I
Katarzyna Olszewska Jadwiga Czepielowska skrzypce II
Robert Bachara Aneta Dumanowska altówka
Konrad Górka wiolonczela
Rafał Makarski kontrabas
Ursula Paludan Monberg* Alicja Rozwadowska róg
Marian Magiera trąbka
Adrian Nowak harfa
Filip Presseisen organy

*  koncert na róg solo

bilety dostępne na stronie i w kasach Teatru Słowackiego

współorganizator koncertów Capella in Theatro 

„Septem verba a Christo” Pergolesiego, mimo niezaprzeczalnych wartości muzycznych, niezwykle rzadko pojawia się w programach koncertów. Ma to swoje źródło w niepewnej atrybucji utworu. W ostatnich latach szala przechyliła się na korzyść zwolenników tezy, że jest to dzieło autora najsłynniejszego w dziejach „Stabat Mater”, ale nie brakuje wciąż ani krytyków tej koncepcji, ani wątpliwości. Nie należy jednak fetyszyzować samego faktu autorstwa tego czy innego kompozytora. Nazwisko Pergolesiego zwróciło uwagę na ten nieznany utwór zachowany w muzycznych kościelnych bibliotekach Szwajcarii, południowych Niemiec i Austrii. Za to możemy być mu wdzięczni, nawet jeśli wcale nie on sam go napisał. Gdyby nie to powiązanie z nazwiskiem słynnego twórcy „Septem verba” mogłoby nigdy nie trafić z półek klasztornych archiwów na pulpity muzyków. Nawet jeśli nie wyszło spod pióra Pergolesiego, to skomponował je ktoś bardzo wybitny, równy mu talentem i o podobnym twórczym temperamencie.

To seria krótkich kantat, które najprawdopodobniej były wykonywane bezpośrednio jedna po drugiej, tworząc całe oratorium. Każdą z kantat rozpoczyna recytatyw i aria (lub sama aria) Jezusa (bas, tylko w jednej z kantat tenor), który komentuje słowa, które wypowiedział przybity do krzyża. Po nich następuje aria Duszy (śpiewającej sopranem, altem lub tenorem), która w imieniu wiernych odpowiada na te rozważania.

Utwór ten odkrył i przygotował do pierwszego wydania (1952) wielki dyrygent Hermann Scherchen. Ten specjalista od Beethovena i Mahlera (ale też i Bacha) nazwał go „jednym z najściślej intymnych dzieł sztuki, pełnym łagodności, czułości i wszechogarniającego poczucia piękna”.

— Krzysztof Dix