a cappella: Lassus Schumann Pärt

Lassus • Levavi oculos meos á 8
Arvo Pärt • The Deer’s Cry
Palestrina • Virgo prudentissima á 7
Arvo Pärt • Most Holy Mother of God

Schumann • Vier doppelchorige Gesänge op. 141

Arvo Pärt • Nunc dimittis
Lassus • Da pacem Domine á 6
Arvo Pärt • Da pacem Domine

Antonina Ruda, Magdalena Łukawska, Michalina Bienkiewicz, Zuzanna Hwang sopran
Łukasz Dulewicz, Matylda Staśto-Kotuła, Ilona Szczepańska, Zuzanna Kozłowska alt
Szczepan Kosior, Piotr Szewczyk, Dominik Czernik, Tomasz Świerczek tenor
Sebastian Szumski, Przemysław Józef Bałka, Marek Opaska, Michał Dembiński bas

Jan Tomasz Adamus dyrygent

–

Czas nie biegnie wstecz… A może jednak? Orlando di Lasso (1532-1594)  uznawany jest za muzycznego innowatora. W swoich kompozycjach chętnie stosował m.in. dość rzadko wykorzystywaną wówczas chromatykę, co zresztą czynili coraz częściej i inni współcześni mu  twórcy. Dzięki pochodom i zwrotom chromatycznym muzyka zyskiwała większą wyrazistość przekazu, nieznaną dotąd ekspresję, a więc zupełnie nowy wymiar, jednak twórcy już wkrótce zrezygnowali z jej częstego wykorzystywania, uznając być może za zbyt trudną w odbiorze. Chromatyka ponownie pojawia się w utworach muzycznych dopiero pod koniec dziewiętnastego wieku i w wieku dwudziestym. Muzyka zatacza koło…

Robert Schumann (1810-1856) sięgnął po muzykę chóralną poniekąd z konieczności. 4 doppelchörige Gesänge (1849, op. posth. 141) – cykl czterech chóralnych pieśni –napisany został przez dojrzałego kompozytora po objęciu przez niego posady kapelmistrza chóru męskiego w Dreźnie. Opieka nad zespołem śpiewaków sprawiła, że sięgnął do form oratoryjnych, jednak późniejsze okoliczności sprawiły, że wkrótce je porzucił i skupił się na symfonice.  Okres pobytu w Dreźnie nie należał do najszczęśliwszych w jego życiu, czuł się w tym mieście wyobcowany i nierozumiany. Wkrótce przeniósł się do Düsseldorfu (gdzie bynajmniej nie poczuł się lepiej) i ponownie zajął się twórczością instrumentalną.

Arvo Pärt (ur. w 1935 r.) to jeden z najoryginalniejszych kompozytorów naszych czasów. Jego twórczość jest innowacyjna, choć zarazem jakby nieco archaiczna… Kompozytor zwraca wzrok w stronę dawnych epok. Cofa się w czasie. Upraszcza muzyczną strukturę, rezygnuje niemal całkowicie z narracji przetworzeniowej, skupia się na brzmieniu, kształtowaniu czasu za pomocą muzyki. Nie chce o niczym opowiadać, perorować, pragnie raczej skłaniać do kontemplacji, w czym również nawiązuje do medytacyjnego charakteru muzyki dawnych epok. Wykorzystuje tradycyjne teksty, głęboko zakorzenione w zachodniej kulturze. Odwołuje się do tradycyjnych motywów. Czas zatacza koło… 

–

czas trwania koncertu: 60 minut

–

współorganizatorem jest