52. urodziny // Dussek Schubert

Jan Ladislav Dussek: Kwintet fortepianowy f-moll op. 42

Beata Nawrocka skrzypce
Mariusz Grochowski altówka
Aleksandra Buczyńska-Kusak wiolonczela
Marco Lo Cicero kontrabas
Eliza Pawłowska fortepian 

Franz Schubert: Kwintet fortepianowy A-dur D 667

Seojin Kim skrzypce
Mariusz Grochowski altówka
Aleksandra Buczyńska-Kusak wiolonczela
Marco Lo Cicero kontrabas
Eliza Pawłowska fortepian 

Zawsze mówi się o Georgu Friedrichu Händlu jako o wielkim kosmopolicie wśród kompozytorów XVIII wieku, jednak na tle Jana Ladislava Dusseka wypada w tym konkursie dość skromnie. Czeski kompozytor obejmował posady w całej Europie od Petersburga po Londyn, od Hamburga po Paryż i od belgijskiego Mechelen, poprzez Litwę, do Mediolanu. W czasie tych licznych podróży rozwinął swój wyjątkowy, indywidualny język muzyczny. Kwintet f-moll jest jego doskonałym przykładem. Słysząc pierwsze takty, człowiek zaczyna się zastanawiać, czy to nie jakiś nieznany mu, przegapiony utwór Schuberta. Zakorzeniony w barokowej tradycji i działający w czasie największego rozkwitu klasycyzmu, Dussek antycypuje późniejsze osiągnięcia romantyków. Zwłaszcza w późnych kameralnych i fortepianowych kompozycjach rozbija powtarzalne formuły stylu klasycznego, znajdując głębię wyrazu rzadko tylko dostępną jego współczesnym. Czy Franz Schubert znał twórczość Dusseka? Intuicja kazałaby odpowiedzieć twierdząco na to pytanie, tak wiele jest podobieństw między ich utworami, że wydawałoby się wręcz niemożliwe, by było inaczej. Tymczasem znawca epoki, brytyjski muzykolog Rohan H. Stewart-MacDonald, twierdzi, że jest bardzo mało prawdopodobne, by Schubert miał jakąkolwiek styczność z utworami starszego kolegi. Jednak nawet jeśli nie zachodzi między ich twórczością żadna bezpośrednia relacja wpływu, to pokrewieństwo tonu i nastroju jest ewidentne. I fascynuje ono tym bardziej, że Schubert i Dussek odnaleźli ten ton, tak bliski i oryginalny zarazem, niezależnie od siebie.

Partnerem koncertu jest H15 Luxury Palace Hotel