Vivaldi: Cztery pory roku / Robert Bachara

Antonio Vivaldi: Koncert na dwie trąbki C-dur RV 537
Johann Sebastian Bach: Koncert na skrzypce E-dur BWV 1042
–
Antonio Vivaldi: Cztery pory roku

Robert Bachara koncertmistrz / skrzypce solo

Seojin Kim Maciej Czepielowski Zofia Wojniakiewicz Beata Nawrocka Agnieszka Świątkowska Jadwiga Czepielowska Tomasz Góra Katarzyna Olszewska skrzypce
Mariusz Grochowski Teresa Wydrzyńska altówka
Konrad Górka wiolonczela
Anna Bator kontrabas
Marek Toporowski klawesyn
Marian Magiera Paweł Gajewski trąbka

bilety dostępne online oraz w kasach Teatru Słowackiego

koncert w ramach cyklu Capella in Theatrum

„Cztery pory roku” Antonia Vivaldiego to „Mona Lisa” muzyki barokowej — arcydzieło, które padło ofiarą własnej popularności. Wykorzystywane do przesytu w różnych pozamuzycznych celach (reklama, muzak w windzie, dżingle, memy itd.), zatraciły świeżość, oryginalność i bezpośredniość. Problem tkwi jednak przecież w naszej percepcji, a nie w dziele. Trzeba odrzeć je z warstw popkulturowych naleciałości, jak „Monę Lisę” konserwatorzy Luwru powinni pozbawić warstw brudnego, pożółkłego werniksu. By tak się stało, pierwszym koniecznym warunkiem jest uważne wysłuchanie „Czterech pór roku” w całości. Odkryjemy, że do przesytu maltretuje się dwa, trzy fragmenty, gdy tymczasem do czynienia mamy z dwunastoma bardzo zróżnicowanymi częściami, z których każda jest zaś osobnym, bogatym w całe mnóstwo szczegółów, obrazem. Uświadomimy sobie wtedy może, jak wiele nam dotąd umykało, jak wiele tu fragmentów nastrojowych, jak sugestywnie i detaliczne — łącznie z bzyczeniem much — autor oddał choćby napięcie towarzyszące ciszy przed burzą.Sam kompozytor musiał wiedzieć, że ma w swoich rękach przebój, bo w wielu operach („Giustino”, „Dorilla in Tempe”, „Farnace”) poddawał recyklingowi fragmenty „I quattro stagioni”. Również ich międzynarodowa popularność zaczęła się bardzo wcześnie. Jeszcze za życia Vivaldiego Nicolas Chédeville sporządził własną adaptację jego dzieła, a niecałe ćwierć wieku po śmierci weneckiego twórcy inny Francuz, Michel Corrette, przerobił „Wiosnę” na religijną kompozycję chóralną. Dzisiaj, odnosząc wielki komercyjny sukces, na nowo przekomponowuje „Cztery pory roku” Max Richter. Nie jest przypadkiem, że pierwsze nagrania właśnie tych koncertów Vivaldiego dalece wyprzedziły modę na muzykę dawną — jest w nich bowiem obezwładniająco narzucające się słuchaczowi bogactwo i wyobraźnia. Dzięki interpretacji Roberta Bachary będziemy mogli spojrzeć naprawdę na nowo na utwór, który tylko pozornie wydaje się aż zanadto dobrze znany.

— Krzysztof Dix